هنر کاشی کاری از هنرهای والا و ارزشمندی است که در تزئینات معماری ایران از دوران باستان تا امروز به کار رفته است. در دوره اسلامی به دو منظور آرایش و استحکام بخشی به بنا، کاربرد ویژه یافت. این هنر در این دوره گسترش یافت و مساجد، مدارس، کاخ ها، حمام ها و پل ها را با انواع کاشی تزئینی می آراستند، به گونه ای که از دهه های پایانی قرن چهاردهم هجری اکثر بناها با کاشی کاری آراسته شده و کمتر بنایی وجود دارد که از این هنر در آن استفاده نشده باشد. اسلیمی که در اروپا با نام Arabesque به معنای «عربی» شناخته میشود نوعی نقوش تزیینی به شکل شاخ و برگ گیاهان، گل پیچک یا خطوط صاف و منظم است که گاه با عناصر دیگری همراه میشود. اسلیمی گونهای از نقش و نگار است شامل خطهای پیچیده و منحنیها و قوسهای دورانی مختلف که در تزئینات و کتیبهها و بعضی دیگر از کارهای نقاشی ترسیم میکنند. اسلیمی گاهی به صورت نقش اصلی و زمانی همراه با دیگر طرحها، در معماری، کتابآرایی و هنرهای صناعی بهکار رفتهاست. عبارت اسلیمی منسوب به اِسْلیم، صورت ممال واژهٔ اسلام است و به این جهت گاهی آن را اسلامی نیز خواندهاند. اسلیمی یکی از هفت نقش اصلی در نگارگری سنتی ایران است. اسلیمی نمودار تجریدی «درخت زندگی» یا صورت عام درخت به ویژه درخت تاک است که با گردشها و پیچشهای پی در پی و هماهنگ شاخههای آراسته به برگها و نیم برگها و گرههای آن از پایهای که بند اسلیمی خوانده میشود، میروید و با نظمی خاص و شکلی چشمنواز که میان اجزاء آن وجود دارد، طرحی ویژه از درخت را ارائه میدهد. تمام منحنیهای اسلیمی جهتی به درون و جهتی به بیرون دارند که جزء ذات اسلیمی است که این گرایش به بینهایت دارد و نشانی از جاودانگی در اسلیمی بهشمار میرود. اسلیمی طرحی است متشکل از قوسهای دورانی زیبا که با چنگها، ماهیچهها، سرچنگها، گرهها و انشعابهای مناسب کامل میشود و زیبایی و شکوه خاصی را دربر میگیرد